Medium Shot

خیلی بهش فکر کردم.
اگه دوست نزدیکی در زندگی داشته از وب، اون متوجه می‌شه و شاید به بقیه بگه. اما اگه عین من باشه، هیچی.

با توجه به اینکه بلاگرا سعی میکنن از آدمای فضای حقیقی اطرافشون کسی نخوندشون ... دشواره

من هی می‌گم شماره‌هاتونو بدین :))
البته دور از جون همه‌تون ولی برای مردن من خیالتون راحت می‌فهمین همگی :) اصلا چه لزومی داره که بفهمیم. مثلا چقدر قشنگه که من بمیرم ولی تو ذهن یه نفر دیگه هنوزم به زندگی ادامه می‌دم؟
+اون جمله اول شوخی بود. نه تنها هی‌ای در کار نبوده که اصلا تا حالا از کسی شماره درخواست نکردم :)

من یه پست وصیت دارم که انتشار تو آیندس و هی عقب میندازمش. یه بار که نندازمش متوجه میشن بقیه بعد یکی دو ماه :)))

ایدۀ مهدی منو میخکوب کرد!!! چقدر جذاب!!! آره حتماً اینکارو می‌کنم :)) وصیت‌نامه که نه ولی با یه کمدیِ تلخ میام سراغ خواننده!

برنامه خودت چی بوده تا الآن؟

نه اینکه من خیلی آدم معروف و محبوبیم بمیرم همه می‌فهمن :)
دیدی من که بلد نیستم قشنگ حرف بزنم و بنویسم هم می‌تونم مغزها رو درگیر کنم :)) خدایا شکرت :/
من می‌خواستم نرم نرم و آسه آسه جلو بیام ولی اینجوری که شما برخورد کردی. احتمالا بعد گفتن اولین کلمه ماشه رو بچکونی :`

:))

اینجوری که معلومه از کامنت‌ها شما قصد شنیدن خبر سلامتی یا مرگ ما رو نداری. ارث می‌خوای خواهر من. چه کاریه همین الان تقسیم می‌کنیم
دیگه. شماره بده موجودی کارتمو برات بفرستم :))
+راستی اون محبوب و معروفیتو کاملا مسخره کردم. من آدرسمو و برعکس شماره‌مو دوستای مجازی و غیرمجازیم دارن. به خاطر همین گفتم.

بعضیامون رو هیچ وقت هیچکس نمیفهمه...

چه اهمیتی داره؟دیگه اون موقع نیست و نمیشه واسش مهم باشه.

چاکرم.ما مقصد نهاییمون همیشه بیانه :دی
تا کجای موضوع رفتی! یعنی تا الان که به فکر مردن هم نبودم وادار میکنی فکر کنم. :))