این یک صفحه‌ی آزمایشی نیست. ناخودآگاه آدم‌ها می‌داند آن‌ها با توضیح‌ دادن خودشان به سمت جذابیت قدم برمی‌دارند. حتی اگر خود را به خارهای گل سرخ تشبیه و موجود منفوری تعریف کنند و جز حقیقت هم نگفته باشند! این فاش‌گویی، نمایش یک اعتماد به نفس در لفافه است و اعتماد به نفس هم که سهوا جذاب است. با تمام این مزیت‌ها باز هم چرک‌ترین موقعیت‌ها وقتی هستند که مجبور می‌شوم خودم را به وضوح توضیح دهم؛ احساس ضعف و ماکت بودن می‌کنم.

شما این حرف‌ها را دور بریزید. برد همیشه با کسانی‌ست که خود را توضیح می‌دهند. و به علاوه، گزاره‌های بعد از "من" هرچقدر از زبان آدم‌های واقعی منفور باشد، در وبلاگ‌ها جالب است. ما دیگران را برای سفر به درون ذهنشان می‌خوانیم. فرصتی که شاید هیچ‌وقت به آدم‌های بیرون از این جهان داده نشود...